Nieuwe ontwikkelingen
Welkom bij nieuwsbrief nummer 8!
Het is alweer even geleden dat we een nieuwsbrief hebben verstuurd. Dat is niet omdat we stil hebben gezeten. In tegendeel zelfs…!
We hebben inmiddels 10.000 boeken verkocht in Nederland en België. En bij die twee landen blijft het niet: we zijn ontzettend trots dat de Duitse uitgever Gräfe & Unzer Verlag de rechten heeft verkregen om ‘De hamster in je brein’ in Duitsland en Oostenrijk uit te brengen. De vertaling is inmiddels in volle gang en de verwachting is dat het boek daar eind volgend jaar zal verschijnen.
Daarbij zijn er ook ontwikkelingen voor andere talen. Heel spannend allemaal, zodra we meer kunnen vertellen doen we dat natuurlijk…!
Verder hebben we hard gewerkt aan het digitale ondersteuningsprogramma van de Hamster-breinmethode. Na waardevol contact met de gebruikers hebben we het in een nieuw jasje gestoken en hebben we nieuwe oefeningen toegevoegd.
Kom vooral een keer kijken door middel van de gratis proefperiode. Deze stopt vanzelf en je zit nergens aan vast.
Bijna 1500 deelnemers gingen je voor.
Klik hier als je hier ook gratis aan mee wilt doen.
In de wetenschap
Vandaag bespreken we een interessant achtergrondartikel over emoties, stress en eten.
In mei van 2020, terwijl de eerste golf van de Covid19-pandemie in volle gang was, verscheen er een interessant artikel in de New York Times over emotie-eten bij kinderen die in quarantaine waren. De schrijver van het artikel, Perri Klass, legt uit dat in periodes waarin veel onzeker is, zoals in de huidige pandemie, bepaalde routines zoals eten en slapen extra houvast kunnen bieden.
Emotie-eten is overeten als reactie op negatieve emoties zoals verveling, stress, boosheid en verdriet. Het fenomeen treedt ongeveer bij de helft van de bevolking op, de andere helft eet juist minder bij het ervaren van negatieve emoties. Wel blijkt dat bij langer aanhoudende stress, de meerderheid van de populatie meer gaat eten.
Er zijn studies die suggereren dat emotie eten een genetische oorzaak heeft. Dit blijkt met name bij volwassenen een rol te spelen. Bij kinderen lijkt emotie eten vaker voort te komen uit de omgeving en de opvoeding. Kinderen zijn erg gehecht aan routines, en het niet kunnen volbrengen van het alledaagse eetpatroon kan als extra stressfactor fungeren.
In het artikel komen experts aan het woord die adviseren dat ouders die hun kind verdenken van emotie-eten om de emoties bespreekbaar te maken. Dit betekent niet dat ouders moeten doen alsof er geen sprake is van stress. Door kinderen te laten begrijpen wat deze pandemie inhoudt, worden eventuele angsten bespreekbaar gemaakt en leren ze omgaan met de boosheid om wat ze (tijdelijk) kwijt zijn. Daarnaast wordt het ouders aangeraden een voorbeeld te zijn aangezien kinderen en tieners zijn deze tijd vaker bij hun ouders in de buurt, en blijken eet- of beweeggewoonten regelmatig over te nemen.
Ook worden er enkele handvatten gegeven over hoe om te gaan met de situatie. Het medicijn voor verveling (wat bij een groot deel van de samenleving leidt tot emotie eten) is structuur en een actieve leefstijl, zonder daar al te streng in te zijn voor het kind of voor de ouder zelf. Bij ouders die zelf stress ervaren door thuiswerken of (de angst voor) het verliezen van een baan, is het soms niet zo makkelijk om ook kinderen nog te vermaken.
En omdat er al genoeg is veranderd in deze periode, kan soms juist het toestaan van een favoriete (misschien iets minder verantwoorde) maaltijd stressverlagend kan werken, om zo emotie eten op een later moment te voorkomen.
Lees het hele artikel (in het Engels) op de website van de New York Times. Alles bij elkaar geeft het een mooi voorbeeld hoe de hersengebieden hier betrokken zijn bij routines, emoties, omgeving (alle drie behorend bij het limbisch systeem), plannen maken, focus, afleiding (de prefrontale cortex) en toegeven aan een hamster die zijn kans ziet.
